ด้วยเมนูง่ายๆ นั่นคือ ผัดไทย
หลังจากทานเสร็จแล้ว เราก็เดินย่อยเล็กน้อย และเดินทางกันต่อ เราเลือกเส้นทางจากสุราษฎร์ข้ามเขาช่วงเขาสก บ้านตาขุนเอา (ทางหลวงหมายเลข 401) ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด เพราะว่าถนนกำลังขยายเลน ทั้งฝุ่น ทั้งเครื่องจักร ไหนจะฝน ถนนแฉะ ยิ่งไปกว่านั้นหมอกลงจัดอีก มองไม่เห็นทาง
พี่ชายเราเหยียบได้แค่ ไม่เกิน 40 กม/ชั่วโมง
ด้วยระยะทางที่ยาวไกล อีกทั้งยังเป็นเวลากลางคืน เหยียบเร็วกว่านี้ก็ไม่ได้ เพราะอยู่บนเขา มองไม่เห็นทาง ยิ่งทำให้พี่ชายเราง่วง เกือบเกิดอุบัติเหตุหลายครั้ง แต่เราก็มาถึงที่พักอย่างปลอดภัย เราพักที่ KANTARY BEACH KHAO LAK HOTEL VILLAS & SUITES ที่นี่มีห้องพักแค่ 2 แบบ เท่านั้น คือแบบ suite และ villa วันที่เราจองมา villa ไม่ว่าง เลยได้เป็น suite แทน suite มีขนาด 58 ตร.ม. villa มีขนาด 60 ตร.ม.
เข้าไปเช็คอินก่อนคะ ล๊อบบี้โอ่โถงเชียว
เลขที่ออก
อยู่บนตึกที่ใกล้ทะเลที่สุด เปิดประตูเข้ามา ซ้ายมือจะเป็นครัวเล็กๆ
ถัดมาหน่อยเป็นทีวีห้องนั่งเล่น
ขวามือเป็นโซฟาชุดรับแขกขนาดใหญ่
หลังม่านสีขาวจะเป็นระเบียงชมวิวทะเล
ไปดูในห้องนอนก่อน เปิดประตูเข้าไปแล้ว ทางซ้ายมือจะเป็นทางเข้าห้องน้ำ
ตู้เสื้อผ้า อยู่ถัดไป
เตียงนอน
TV ในห้องนอนยังคงเป็นรุ่นเก่าอยู่
ภายในห้องน้ำ
ของใช้ในห้องน้ำ
ไปดูระเบียงกันต่อ เช้าพอดีคะ
Spacious private balconies with sun loungers
วิวจากระเบียงห้องพักจะมองเห็นบ้านพักแบบวิลล่า และวิวทะเล
ทางรถตู้เลิฟอันดามันโทรมาพอดีคะ ได้เวลาเดินทางไปยังท่าเรือแล้ว
เมื่อมาถึงที่เลิฟอันดามัน ก็ต้องเข้าไปลงทะเบียนก่อน จากนั้นเจ้าหน้าที่จะแบ่งกลุ่มให้ จากนั้นก็จะมีไกด์พาไปอธิบายและแนะนำเกี่ยวกับโปรแกรม
จากนั้นก็ได้เวลาขึ้นเรือสปีดโบ๊ท
กัปตันเรือของเรา
นั่งเรือกันนานจนเมื่อยก้น เราก็มาถึงเกาะเป็นเรือลำแรก อึ้งและทึ่งกับภาพตรงหน้ามาก มองเห็นหาดทรายขาว น้ำทะเลสีฟ้าใส เดี๋ยวได้ลงไปสัมผัสเนื้อทรายว่าละเอียดเหมือนคอฟฟี่เมทหรือไม่
ดีใจฝุดๆ เพราะว่าเราเป็นคนแรกของวันที่ได้เหยียบเกาะ (วันที่ 16 เมษายน 2557)
มันนุ่มเท้าจริงๆ ขาวละเอียด น้ำทะเลสีฟ้าใสแจ๋ว
เราเดินไปจนสุดหาด
ไม่นานเรือจากเลิฟอันดามัน และบริษัทอื่นๆ ก็ทยอยมาจอดเทียบลำส่งลูกค้าขึ้นเกาะ ทีนี้แหละผู้คนเป็นฝูงเกลื่อนหน้าชายหาด เราเลือกที่จะเล่นน้ำทะเลแบบไม่กลัวแดด เพราะน้ำทะเลมันน่าเล่นจริงๆ จ่ายแพ็คเก็จมาเกือบห้าพันสองคน เดินปงเดินป่า ดำน้ำเราไม่สน ขออยู่กับหาดทรายขาวนุ่มๆ และน้ำทะเลใสๆ จนได้เวลาทานบุฟเฟ่มื้อเที่ยง ช่วงบ่ายเราก็ยังเลือกที่จะอยู่กับหาดทรายและน้ำทะเลเหมือนเดิมจนถึงเวลากลับ
คุ้มจริงๆ ที่ได้ไปเยือนเกาะตาชัย ส่วนตัวแล้วคิดว่าสวยที่สุดในไทย เมื่อกลับถึงท่าเรือ รถตู้ของเลิฟอันดามันก็จะไปส่งลูกค้าตามโรงแรมรีสอร์ทต่างๆ
ตึกที่เราพัก
มื้อค่ำของเรา ฝากท้องไว้ที่ The Beach Restaurant & Bar หาดบางเนียง แต่โชคไม่เข้าข้างกะว่าจะนั่งริมชายหาด ฝนกับตกซะงั้น ชวดเลยเรา
อรุณสวัสดิ์คะ กับอาหารเช้าที่ไลน์เยอะมาก บรรยากาศแบบซีวิว
เมื่อคืนพอกลับมาถึงที่พักหลังจากทานมื้อค่ำเสร็จ พี่ชายบอกข่าวร้ายว่า ตัวพี่ชายต้องขับรถกลับไปเชียงใหม่ด่วน เพื่อไปเซนต์เช็คในวันที่ 18 เมษายน 2557 ฉะนั้นเราต้องเช็คเอ้าท์ตอนเที่ยงคืนของวันที่ 17 จะไปเที่ยวไหนพรุ่งนี้เอาให้เต็มที่ (ก็คือปกติเราจะต้องเช็คเอ้าท์ 12.00 น. วันที่ 18 เมษายน 2557 แต่เราต้องเช็คเอ้าท์ก่อน นั่นคือเวลา 23.59 น. ของวันที่ 17 เราต้องออกจากโรงแรมแล้ว โปรแกรมที่เตรียมมาคือขากลับตระเวนเที่ยวระนอง คือต้องยกเลิกหมดเลย) เล่นเราซะเซ้งเป็ดเลย จ่ายค่าโรงแรมไปแล้ว แล้วใช้ห้องไม่คุ้มจนถึงเวลาเช็คเอ้าท์ มันรู้สึกเสียดายกับเงินที่ต้องเสียไป คุณเป็นไหม? แต่ในเมื่อมันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แลว งานของพี่ชายเราสำคัญกว่า ก็ต้องตามนั้น
ที่แรกที่เราไป คือ น้ำตกโตนช่องฟ้า
ชั้นที่ 1 มีความสูงประมาณ 50 เมตร
ชั้นที่ 2 สูง 40 เมตร
ชั้นที่ 3 สูง 50 เมตร
ชั้นที่ 4 จะมีความสูงถึง 200 เมตร
น้ำตกที่ 2 คือ น้ำตกโตนปลิง
จากนั้นเราไปที่น้ำตกวังเคียงคู่
น้ำตกต่อมาเป็นน้ำตกที่อยู่ท้ายหมู่บ้านไม่ไกลจากถนนเพชรเกษมมากนัก คือ น้ำตกขนิม แห้งขอด ไม่มีน้ำเลย เดือนนี้เดือนเมษา
น้ำตกที่ห้า คือ น้ำตกลำปี
วิวจากร้านม่วนหลาย เราฝากท้องไว้ที่ร้านนี้ บรรากาศสุดยอด
มื้อเที่ยงแบบอีสานของเรา
ห่อหมกทะเลในถ้วยน้ำพริกเล็ก 2 ถ้วย เล่นเอางงเป็นไก่ตาแตก
บ่ายเราก็ออกเที่ยวกันต่อที่ อนุสรณ์สถานสึนามิเรือ ต.813
ที่ต่อมา น้ำตกสายรุ้ง น้ำแล้งเหมือนกัน
น้ำตกสุดท้าย คือน้ำตกบ่อหิน มีแต่หินสมชื่อ ไม่มีน้ำเลย เรามาเที่ยวน้ำตกผิดฤดู
สถานที่ถัดมา คือ สวนอนุสรณ์สึนามิ บ้านน้ำเค็ม
ศาลารอรถประจำทาง วังเวงยังไงชอบกล คับคล้ายคับคาเหมือนศาลาวัด ด้านหลังจะเห็ฯสะพานเหล็กโคกขนุน
เราเข้าไปภายในตัวเมืองตะกั่วป่า จะมีกำแพงค่ายเมืองเก่า หรือกำแพงจวนเจ้าเมืองตะกั่วป่า
ลักษณะตึกรามบ้านช่องภายในตัวเมืองตะกั่วป่า หรือ Takola
กลับมาถึงที่พักก็เย็นแล้ว เลยแวะไปเดินเล่นหน้าชายหาดของรีสอร์ท ก่อนเตรียมตัวกลับกรุงเทพคืนนี้
ขากลับพี่ชายเราใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 4 เกือบจะไม่ถึงกรุงเทพ เพราะลืมเติมน้ำมัน ระหว่างทางปั๊มมีน้อย และปิด 4 ทุ่ม แวะขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กะเปอร์ก็ไม่สามารถช่วยไรได้ คุณพระคุ้มครอง ดีนะยังขับไปจนถึงระนองได้
เช้านี้พี่ชายเราต้องไปเชียงใหม่ต่อ แต่เรายังเดินทางต่อกับน้องสาว
ที่มา Pantip
Cr. สมาชิกหมายเลข 3211018